Kitap hakkında: 1968 / "Tristram Shandy, Beyefendinin Hayatı ve Görüşleri" koşulsuz olarak Stern'ün başyapıtı olarak kabul edilir . İlk bakışta roman, eğlenceli ve dramatik sahnelerin, ustalıkla ana hatları çizilen karakterlerin, çeşitli hiciv saldırılarının ve çok sayıda dizgi hilesinin (kenar kenarlarına işaret eden parmaklar, kararmış bir (“yas”) sayfası ile serpiştirilmiş parlak, esprili ifadelerin kaotik bir karmakarışıklığı gibi görünüyor. , bol miktarda anlamlı italik). Hikaye sürekli olarak bir kenara gidiyor, yazarın geniş okumasıyla cömertçe sağlanan komik ve bazen riskli hikayelerle serpiştiriliyor. Arasözler geleneklerden ve düzenden uzak olduğunu ilan eden “Şandiye” tarzının en parlak işaretini oluşturur. Eleştiri (öncelikle S. Johnson), Stern'ün bir yazar olarak keyfiliğini sert bir şekilde kınadı. Aslında işin planı çağdaşlara ve daha sonraki Viktorya dönemi eleştirmenlerine göründüğünden çok daha dikkatli düşünülmüş ve çizilmiştir. Stern, "Kitap yazmak, ustalıkla yapıldığında sohbet etmekle eşdeğerdir" dedi ve bir "hikaye" anlatırken okuyucuyla canlı, anlamlı bir "konuşma" mantığını izledi. J. Locke'un fikirlerin çağrışımına ilişkin öğretisinde uygun bir psikolojik gerekçe buldu. Locke, fikir ve kavramların rasyonel olarak kavranan bağlantılarına ek olarak, bunların irrasyonel bağlantılarının da (batıl inançlar) olduğunu belirtti. Stern büyük zaman dilimlerini parçalara ayırdı ve bunları daha sonra karakterlerin ruh hallerine göre yeniden düzenledi; bu nedenle eseri "gerici ama aynı zamanda ilerici"dir. Romanın kahramanı Tristram, hiç de ana karakter değildir, çünkü cildin üçüncü cildine kadar embriyonik bir durumda kalır, daha sonra erken çocukluk döneminde zaman zaman sayfalarda görünür ve kitabın son kısmı bu konuya ayrılmıştır. amcası Toby Shandy'nin dul eşi Wodman'a kur yapması, genellikle Tristram'ın doğumundan birkaç yıl önce gerçekleşti. Romanın başlığında bahsedilen “görüşler” çoğunlukla Tristram’ın babası Walter Shandy ve Toby Amca’ya aittir. Sevgi dolu kardeşler, aynı zamanda birbirlerini anlamıyorlar, çünkü Walter sürekli olarak belirsiz teorilere giriyor, eski otoriteleri gölgede bırakıyor ve felsefeye yatkın olmayan Toby, yalnızca Çağdaş okuyucular Stern'ü Rabelais ve Cervantes ile birleştiren askeri kampanyalar hakkında düşünüyor. açıkça takip ettiği ve daha sonra J. Joyce, Virginia Woolf ve W. Faulkner gibi yazarların “bilinç akışı” yöntemiyle habercisi olduğu ortaya çıktı.».